CUMARTESİ ANNELERİ 500 HAFTASINDA

İSTANBUL - Türkiye'de gözaltında kayıplara karşı mücadele komünist devrimci Hasan Ocak'ın bulunması için yürütülen mücadele ile başladı. Kayıplar ve faili meçhuller, '70'li yıllardan itibaren Türkiye'nin gündeminde olsa da bu devlet politikasına karşı sistemli bir mücadele örgütlenemedi.

SAĞ ALDINIZ SAĞ İSTİYORUZ

İstanbul Gazi Mahallesi'ndeki kontrgerilla saldırısına karşı yaşanan halk ayaklanmasının önderlerinden Hasan Ocak, 21 Mart 1995'de kaçırıldı. Ailesi ve yoldaşları, Hasan Ocak'ı bulmak için "Sağ aldınız, sağ istiyoruz" sloganıyla aylar süren bir mücadele yürüttü. 

Hasan Ocak için kentin meydanlarında mumlar yakıldı, CHP binaları işgal edildi, açlık grevleri yapıldı, işçi-memur sendikaları yürüyüşler düzenledi. Sokaklardaki bu mücadelenin yanı sıra, Ocak ailesinin başvurmadığı resmi makam kalmadı. Ancak her kurumdan aileye "Kayıtlarda böyle biri yok" yanıtı geldi.

Ocak ile ilgili haber, ancak 57. günün sonunda geldi. Hasan Ocak'ın işkence yapılmış bedeni Altınşehir Kimsesizler Mezarlığı'nda bulundu. Telle boğularak öldürülen Hasan Ocak'ın gözaltına alınanlara yapıldığı gibi kemeri ve ayakkabı bağları da alınmıştı. 17 Mayıs'ta Kimsesizler Mezarlığı’ndan alınan cenaze, 19 Mayıs’ta binlerce kişi tarafında Gazi Mezarlığı'nda toprağa verildi.

KARAKOÇ VE ŞİMŞEK'İN CENAZELERİ DE BULUNDU

Hasan Ocak'ın bulunmasıyla devlet suç üstü yakalanmıştı. Ancak failleri bulunmadı. Mücadelenin de etkisiyle gözaltında kayıp vakalarında azalma yaşanırken, Rıdvan Karakoç ve Ayşenur Şimşek'in de cenazeleri bulundu. Gözaltına alınan Ayhan Uzala ise yine yürütülen mücadelenin sonunda 21 gün sonra gözleri bağlı bir şekilde sağ olarak "Ölüm Üçgeni" diye tanımlanan İzmit-Hendek'e bulundu.

Hasan Ocak'ın cenazesinin bulunmasıyla mücadele bitmedi. Bu kez, "Kayıplar bulunsun, sorumlular yargılansın" sloganıyla mücadele başladı. Kadıköy'den uğurlanan kayıplar otobüsü, pek çok Türk ve Kürt kentine giderek, kayıpları anlattı. Anne Emine Ocak ve diğer kayıp yakınları, Meclis'in önünü eylem alanına çevirdi. 

İLK OTURMA 27 MAYIS 1995'DE

İstanbul'da ise Kadıköy ve Bakırköy'de oturma eylemleri sürdürülürken, Arjantin'de kayıplara karşı bir araya gelen Plaze de Mayo Anneleri'nin Perşembe eylemlerinden esinlenerek Cumartesi eylemleri başlatıldı. Ocak ailesi, Hüseyin Toraman'ın annesi Hatice Toraman, Hasan Gülünay'ın eşi Birsen Gülünay ile insan hakları savunucularının öncülüğünde, 27 Mayıs 1995'te Galatasaray Lisesi önündeki ilk Cumartesi oturması gerçekleştirildi. Her hafta Cumartesi günü kayıp yakınları, dostları ve insan hakları savunucuları, saatler 12.00'yi gösterdiğinde ellerinde karanfiller ve kayıpların fotoğraflarıyla Galatasaray'da buluşmaya başladı. 

13 Mart 1999'a kadar devam eden eylemlerde, aileler, kayıpların sorumlusu olarak kontrgerillayı işaret etti, kaybedenlerin yargılanmasını istedi.

Ancak bu 200 hafta kolay geçmedi. Aileler, devletin zoruyla karşılaştı. Anneler saçlarından tutularak yerlerde sürüklendi, üzerlerine gaz bombaları atıldı, köpekler sürüldü, gözaltına alındı, tutuklandı. Eylem 200. haftaya ulaştığında yoğun saldırı ve baskılar nedeniyle sonlandırıldı.

Ancak gözaltında kayıpların failleri olan kişilerin, Ergenekon soruşturmaları kapsamında tutuklanması üzerine aileler, kayıpların da yargılama konusu yapılması için 31 Ocak 2009'da yeniden oturma eylemlerine başladı.

BU HAFTA 500. HAFTA

Cumartesi anneleri bu hafta, 500. kez bir araya gelecek. "500 haftadır adalet arıyorum" diyen aileler, duyarlı herkesi 25 Ekim Cumartesi günü saat 12.00'de Galatasaray'da buluşmaya çağırıyor.